Wszyscy, którzy pragną kontaktu z dziką przyrodą, powinni koniecznie odwiedzić Białowieski Park Narodowy. Park chroni najlepiej zachowany fragment ostatniego na niżu Europy lasu naturalnego, o cechach lasu pierwotnego (lasy takie przed wiekami rozciągały się w strefie lasów liściastych i mieszanych). Jest to las wielowiekowy i wielogatunkowy, o zróżnicowanej strukturze przestrzennej i niespotykanym bogactwie świata roślin, grzybów i zwierząt. Wiele gatunków to gatunki właściwe lasom pierwotnym, które gdzie indziej zostały już wytępione lub są poważnie zagrożone, a Park jest dla nich często ostatnią ostoją.

Symbolem Puszczy Białowieskiej jest żubr – największy ssak Europy. Właśnie tutaj, w Puszczy Białowieskiej rozpoczęto w 1929 roku proces przywracania naturze gatunku, któremu groziło wymarcie. Dzięki wieloletnim staraniom uczonych i pracowników Parku proces restytucji żubra zakończył się sukcesem. Obecnie w Puszczy Białowieskiej występuje najbardziej liczna populacja wolnościowa na świecie. W polskiej części Puszczy szacowana jest na ok. 400 szt. Musimy jednak pamiętać, że w obecnych warunkach przyrodniczych żubry nie są w stanie egzystować bez specjalnej ochrony i opieki człowieka. Wciąż są gatunkiem chronionym o najwyższym priorytecie.

Majestat przyrody Puszczy Białowieskiej - perły wśród puszcz starego kontynentu - oraz jej najcenniejszego przyrodniczo obszaru - Białowieskiego Parku Narodowego - na każdym odwiedzającym wywiera niezapomniane wrażenia, i czyni go jedną z największych osobliwości turystycznych w skali Europy. Dobrze przygotowana infrastruktura turystyczna Parku: szlaki piesze i rowerowe, liczne miejsca odpoczynku, wieże widokowe i tarasy widokowe, kładki, ścieżki i tablice edukacyjne ułatwiają kontakt z dziką przyrodą, pozwalając zaobserwować leśnych mieszkańców, a przy odrobinie szczęścia spotkać się "oko w oko" z królem Puszczy - żubrem.